Na początek trochę historii, jak zwykle. Znakowanie i porządkowanie szlaków górskich datuje się na koniec XIXw a mianowicie w 1887 roku niejaki Walery Eliasz Radzikowski polski malarz i fotograf, zapalony turysta, autor pierwszych przewodników tatrzańskich przy współpracy z Towarzystwem Tatrzańskim wyznaczyli pierwszy znakowany szlak.
Szlak oznaczony był czerwonym paskiem i prowadził z Zakopanego przez Psią Trawkę i Polanę Waksmundzką do Morskiego Oka. Oznaczenie szlaku czerwonym paskiem z czasem zostało ubogacone kolejnym tym razem białym paskiem aby uczynić go bardziej widocznym w ciemności. Jak nie trudno sobie wyobrazić wraz ze wzrostem zainteresowania wycieczkami i spacerami górskimi rosła ilość czerwonych pasków, które zwłaszcza w Beskidach zaczęły się przecinać wprowadzając turystów w błąd. Inicjatorem zmian w latach 20ych XX wieku był Feliks Rapf, który zaproponował szczegółową instrukcję znakowania oznaczając znak szlaku jako dwa białe pasy z kolorem pośrodku. Oznakowanie takie obowiązuje do dzisiaj. Oznaczenie szlaku ma wymiar 9x15 a odległość znakowania nie powinna przekraczać 50m.
Dzisiaj znakowaniem szlaków oraz utrzymaniem całej infrastruktury w tym kładek, podestów, mostków, wiat czy poręczy i łańcuchów, zajmuje sie Polskie Towarzyswo Turystyczno-Krajoznawcze z siedzibą w Warszawie.
Teraz zabawimy się w pogromców mitów a mianowicie rozwiejemy wątpliwości, że kolor szlaku oznacza stopień jego trudności. W Polsce mamy pięć kolorów szlaków turystycznych.
szlak czerwony, oznacza główny szlak, podstawowy danego pasma np. Główny Szlak Beskidzki GSB (519km), Sudecki GSS (440km). Prowadzi zazwyczaj wierzchołkami i miejscami najbardziej atrakcyjnymi krajobrazowo. Wyznaczany jest przez najwyższe wierzchołki danego pasma, regionu.
szlak niebieski, dalekobieżny, może przebiegać zboczami przechodząc często przez ośrodki turystyczne
szlak żółty, szlak łącznikowy, dojściowy
szlak zielony, prowadzi do miejsc atrakcyjnych turystycznie, ciekawe skały, tarasy widokowe
szlak czarny, krótki szlak dojściowy, co wiąże sie z ostrymi podejściami, dlatego z reguły uważany za trudny.
Oczywiście bywają odstępstwa od wymienionych reguł ale możemy kierować sie tymi wytycznymi. Na szlakach turystycznych możemy ponadto zaobserwować następujące oznaczenia:
znak oznaczający początek (koniec) szlaku w tym przypadku czerwonego. Poczatki szlaków z reguły zaczynaja się przy stacjach kolejowych, dworcach autobusowych i parkingach miejscowości turystycznych.
strzałka oznaczająca zmiane kierunku szlaku, zwykle poprzedzona wykrzyknikiem "uwaga"
znak "uwaga", sam biały wykrzyknik zwykle poprzedzający zmiane kierunku szlaku, szczególnie w terenie trudnym orientacyjnie, tak by zwrócić uwagę turysty na zmianę kierunku. Często spotykany podczas zejść z głównego traktu, nagłego wejścia w wąską ścieżkę itp.
załamanie szlaku, może oznaczać wybór innej ścieżki
oznaczenie dwóch szlaków
rozwidlenie szlaków
oznacza dojście do ujęcia wody, zródła
domek, znak dojścia do punktu noclegowego
dojście do miejsca widokowego
dojście do miejsca interesującego z krajoznawczego punktu widzenia
Więcej o znakowaniu tras turystycznych i rowerowych na stronach http://www.znaki-drogowe.pl/
Data
Data
Data
